İbretlik Hikaye- Kucuk Hafiz

İbretlik Hikaye- Kücük Hafız

 ibretlik kıssalar video

Fatma ilkokulu bitirip kursa gelmişti. Ailesi kendi
isteğiyle geldiğini söylemişti. Kayıt için adını
sorduğumda:
"- Fatma\" dedi, hiç de çekinmeyen bir tavırla...
Ve ekledi:       
"- şayet beni hafız yapmazsanız, kayıt yaptırmak
istemiyorum.\"
Böyle tehdit edercesine konuşması, onu
yaşından daha olgun gösteriyordu. Tebessümle:

"- Korkmayın küçük hanım, siz isteyin hafız da
yapmaktayız, hoca da!\"  

ibretlik kissalar oku

O küçük gözlerinin içi parıldadı birden. Annesi:
"- Hocahanım, çocuk işte, kusuruna bakmayın.
ille de hâfız olacağım der, diğer bir şey demez.
Bizim köyün hocasından duymuş.
Peygamber Efendimiz, \"Hâfız olanlara cennette
taç giydirilecek!\" buyurmuşlar herhalde. Siz
daha iyi bilirsiniz ya, biz bu kadar duyduk
anladık!\"    (ibretlik eski hikayeler,)

ibretlik kissalar oku

Kendisini teselli etmek ihtiyacı hissettim:
\"- nebati teyze, ne demek! Keşke herkes sizin
bu gibi duyduklarını derhal kabul etse de teslim
olsa... Siz hiç merak etmeyin, kızınız öncelikle
Allah\`a sonra bize emanet!..\"
Kadıncağız elime yapıştı. öpecekken ellerimi
arka çektim, utandım. Tuttum, ben onun elini
öptüm. Gözleri yaşardı.
"- Hocahanım bu eller, gözler hep günahlı, asıl
sizinkiler öpülmeye layık!..\"
"- Estağfirullâh teyze!\" dedim . \"O âhirette dikkat çekici
olur.\"    (ibretlik hikayeler gerçek,)

ibretlik kısa dini kıssalar,

Bu konuşmadan sonra kaydını yaptığımda
Fatma\`nın Erzurum’lu olduğunu öğrendim. Bir
an düşündüm.
"- Küçük nasıl kalacak, bu kadar uzaklarda...\"
zaman ilerledikçe Fatma\`nın edepli tavırları
daha da aşırı etkiledi beni. Azimliydi. akşam olduğunda
uykusunun arasında ayetleri sayıklarken
görüyordum çoğu defa. Böyle devam ederken
arada bir bana gelip çeşitli sorular soruyordu.
Birgün:                      (ibretlik güzel öykü,)
"- Hocam hâfız olmak için Kur\`ân\`ı bitirmek mi
lazım?\" diye sordu.
Ben de:

 ibretlik dini kıssalar

"- naturel ki hepsini ezberleyeceksin ki, \"hâfız\"
adını alacaksın.\"
Bu cevabıma çok aşırı üzülmüş gibiydi. Bir şey
demek istiyordu sanki... Teşekkür etti ve döndü
arkasına gitti.
Derslerim içinde onlara sürekli Kur\`ân
ezberlemekle işin bitmeyeceğini her zaman
içindekileri uygulamanın gerektiğini
hatırlatıyordum. Talebelerden bir tanesi:
"- Hocam\" dedi. \"Fatma\`nın annesi, abdestli
olmayanların hâfızlara dokunamayacağını
söylemiş. Bu doğru m.?\" diye sordu.

ibretlik hikaye

çok ilginçti doğrusu. içimden "maaşallâh!"
dedim. Ve onların sorularına da yanıt vermek
için, \"Osmanlı zamanında atalarımız Kur\`ân\`a
ve hâfıza kıymet verdiklerinden öyle yaparmış.\"
dedim.
aşırı hoşlarına gitmişti bu meslek. Hepsi âdetâ
menfaatlerini ulaşılması zor, vitrindeki altın bunun gibi
görüyorlardı.            

"Görsünler\" dedim kendi kendime... Bu yaşta,
buralara gelmişler. Allah\`ın kelâmını
ezberliyorlar, onlara çok görmem bunu.
Bu arada Fatma ara dizi rahatsızlanıyor ve
revirde yatıyordu. zaman geçtikçe Fatma\`nın
morali ve sağlığı daha da çok aşırı bozuluyordu.
Birgün dersini 2 kez aksatınca sormak zorunda

kaldım:
"- Ne oldu, yok ise anneni mi özledin?\"
katı bir şekilde bana döndü. Solgun yüzüne bir önem gelmişti:

"- Hayır", dedi.
"- öyleyse neden moralin bozuk? yoğun yoğun da

hasta oluyorsun!\" dedim.
Yalvarır gibi oldu. Gözleri dolmuştu:
"- Yanlış anlamayın, inanın ki annemi özleyip
de gitmek istediğim bulunmamaktadır. Burayı aşırı seviyorum.
Allâh\`ımdan aşırı korkuyorum. Buraları terk
edersem, bana âhirette hesabını sormaz mı?\"
Dilim dudağım bağlandı. Bir şey diyemedim.
Suçlu bile hissettim, kendimi. O küçük kalbte bu

ne îmandı, Yâ Rabbi! Onu hayranlıkla
izliyordum.
Birgün çok fazla rahatsızlandı. Doktora götürmek
durumunda kaldık. Bir çok fazla tahlillerden sonra,
arkadaşım olan hekim hanım:
"- Hocahanım, derhal bu talebeyi ailesinin
yanına gönder.\" dedi.
şaşkınlıkla:
"- sebep?\" diye sordum. Bana:
"- Belki üzülecek, hatta inanmayacaksın fakat,

bu talebe \"kanser!..\".
Âdeta başımdan aşağı kaynar sular
dökülmüştü.
Hastâneden ayrılırken Fatma\`ya hiçbir şey
diyemedim. O ise hâlimi anlamış benzeri, bana
sorular sorup dikkatimi dağıtmaya çalışıyordu.
Kulağıma eğilerek:
"- Hocam\" dedi. \"Azrail kişilerin canını
alırken nasıldır?\"
Ağlamamak için zor tutum kendimi:
"- Mü\`min kullara karşı çok fazla güzel bir
sûrettedir.\" dedim. Mırıldandı:
"- Belki hafız olamam, ama Elhamdülillah
mü\`minim!\" diye.
Hâfız olmak için Kur\`lahza\`ı bitirmek gerektiğini
söylediğimde neden üzüldüğünü şimdi
anlamıştım. Demek ki hastalığını biliyordu.
Bir kaç gün sonra eşyalarını hazırlamaya
başladık. nedeniyse  bundan sonra dayanılmaz acılar içinde

kıvranıyordu. Evine gitmesi gerekiyordu. Ailesi
geldi. Fatma yanıma gelerek, mahcûbiyetle:
" - Bana kızmadınız değil mi? şayet söyleseydim
belki kursa almazdınız!.."
" - Ne demek!.. Nasıl kızarım sana.." dedim.
"Hem sonra, sakın üzülme hâfızlığımı
bitiremedim diye. Bu yola girdin ya, Rabbim
seni hâfızlar zümresinden yazmıştır inşâallâh!\"
dedim.
öyle sevindi ki! Sarıldı boynuma:

"- Gerçekten ben şimdi hâfız sayılır mıyım?
Anne bak duydun değil mi?\" Hüngür hüngür
ağlıyordu.
Ya Rabbi, bu ne aşktı!
Rabbimin hikmeti tecelli etse de iyi olsaydı şu
Fatma, ne güzel bir kul olurdu.
Böylece Fatma\`yı gözyaşları ile Erzurum\`a
uğurladık. çok geçmedi. Bir iki hafta sonra
ailesi ağırlaştığı haberini verdi. Bu bir iki hafta
içinde ondan iki mektup almıştım. Bana hep
hâfızlık tâcını merak ettiğini, bunun rüyalarına
dahi girdiğini yazıyordu.
Birgün sabah namazından sonra telefon çaldı.
Fatma`nın annesiydi karşımdaki ses...
Ağlamaklı bir sesle:
" - Hocahanım Fatma`yı uğurladık. Rica etsem
bir hatim okur musunuz?\" deyince, ben de
dayanamadım ağlamaya başladım.
Annesi beni teselli edercesine telefonu
kapatmadan:
" - Size ölmeden önce şunu söylememi istedi\",
dedi. Hıçkırarak:
"- Anneciğim, hocama söyle!.. Azrâil
söylediğinden de güzelmiş."                        
"Ey Rabbim; senin kelamın için yanıp tutuşan,
yoluna yapışıp kelâmına sımsıkı sarılan kulunu,
sen son nefesinde yalnız bırakır mısın hiç?’’

Okuyup ibret alanlar olur, bir defa paylaşırmısın.!